Toespraak afscheid als wethouder Francine van der Jagt, uitgesproken op 3 juli 2012
- Wethouder ben je alleen, maar doe je samen -
Mijn aftreden was heel plotseling, ook voor mijzelf. Op een vrijdag in april fietste ik het ene moment naar kantoor, druk nadenkende over alles wat nog moest gebeuren tot het zomerreces, en het andere moment weer naar huis, wetende dat ik mijn taken neer zou gaan leggen. Ik ben blij dat jullie hier vanmiddag zijn zodat ik de gelegenheid heb om persoonlijk afscheid te nemen.
Het besluit om af te treden was een persoonlijke afweging. De steun die ik de dagen rondom mijn aftreden heb ervaren van de overige leden van het college, is voor mij tekenend voor wat wij met zijn zessen hebben opgebouwd. Het was best een uitdaging om een goede samenwerking op te bouwen in zo’n breed college, verschillend in politieke opvattingen en uiteenlopend in persoonlijkheden. Maar we zijn er in geslaagd om als team goede resultaten neer te zetten.
Je zult als no-nonsens VVD-wethouder maar dagelijks te maken krijgen met een idealistische GroenLinks-wethouder, die ook nog eens de oren van je hoofd praat af en toe. Maar al gauw bleken we dezelfde liberale inslag te hebben en dat schept een band. Mocht je op zijn kamer zijn, let dan op de foto van de GroenLinks-vrouw die daar hangt!
En je zult als nieuwkomer in de lokale politiek geconfronteerd worden met vier jonge honden, die elkaar ook nog zo af en toe de tent uitvechten. Dan komt het toch mooi uit dat je met de kalmte en het overzicht die jij hebt dat stelletje met één zin tot rust kan manen.
Gelukkig konden we als nieuw college profiteren van een ervaren collega-wethouder, die het eerste jaar geen gelegenheid voorbij liet gaan om te benadrukken dat hij al 15 maanden meer ervaring had dan wij. Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van al die ervaring. Bovendien snapte hij als geen ander mijn frustratie over rechtse ideeën en maatregelen.
Het was natuurlijk fantastisch dat we met twee vrouwen in het college zaten. Met zijn tweeën maakten we de clichés over verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke bestuurders meer dan waar. En dat was nodig ook; elk goed bestuur is gebaat bij vrouwelijke inbreng. Aan haar denk ik dan ook heel vaak, met name op de dinsdagochtenden; hoe houdt ze die mannen nou in haar eentje in het gareel?
Politiek schoot het soms alle kanten op. Als voorzitter heb je dan af en toe een behoorlijke kluif aan het reguleren van dat geheel. Dat moet wat hoofdbrekens hebben gekost.
We zijn met zijn zessen de uitdaging aangegaan en hebben een goede samenwerking opgebouwd. Het gaat me dan ook aan het hart om afscheid van mijn collega’s in het college te moeten nemen. En ik wil ze hartelijk danken voor de twee jaar die we intensief hebben samengewerkt.
Net als het college is ook de coalitie aan een ingewikkeld karwei begonnen. Het vergt lef om in tijden van crisis een brede samenwerking aan te gaan, met ook nog eens veel nieuwe mensen in de gemeenteraad. En er dan vervolgens in te slagen om moeilijke besluiten te nemen, initiatieven te ontplooien en op goede voet met elkaar te blijven staan.
Veel mensen hebben mij gevraagd of ik ook afscheid neem van de lokale politiek. Voorlopig is het antwoord ja. Als raadslid heb ik er altijd naar gestreefd om samen met de gehele gemeenteraad goede besluiten te nemen voor de gemeente. Als wethouder heb ik wethouder voor de gehele gemeenteraad willen zijn. Maar niet iedereen in de politiek is op die zelfde manier op zoek naar consensus. Dat maakt het politiek bedrijf soms teleurstellend en vermoeiend.
Ik heb me acht jaar met hart en ziel ingezet voor GroenLinks in Pijnacker-Nootdorp. Als bestuurslid, als fractievoorzitter en als wethouder. Ik ben trots op wat we in die acht jaar hebben bereikt. We hebben een veelbelovende wethouder gevonden als mijn opvolger, er zit een fantastische fractie, met een schat van een fractievoorzitter. Acht jaar lang zijn zij en ik samen opgetrokken, hebben we politiek lief en leed gedeeld, waakt ze als een moederkloek over mij en alle anderen met wie ze samenwerkt. Lieve Petra, dank je wel!
Wethouder zijn is meer dan - samen - lokale politiek bedrijven. Het is vooral ook samenwerken met partners buiten de politiek.
Om de taken die een gemeente heeft goed te kunnen uitvoeren, is samenwerking met andere gemeenten noodzakelijk. Met als voordeel dat je samen sterker staat en van elkaar kunt leren. Ik heb dat vooral ervaren in de samenwerking met Zoetermeer en Lansingerland en binnen de zorgregio DWO. We hebben resultaten geboekt, die we onafhankelijk van elkaar niet zouden hebben bereikt.
Maar nog belangrijker is samenwerking met maatschappelijke partners. Zonder jullie zou er weinig gebeuren. Jullie verlenen zorg, jullie geven onderwijs, jullie organiseren sport, cultuur en allerlei evenementen, jullie zorgen voor onze wijken en onze natuur. Ik zag het als mijn taak als wethouder om ervoor te zorgen dat jullie je werkzaamheden goed kunnen verrichten. Ik ben daarom ook heel blij met de waardering die jullie hebben uitgesproken voor onze samenwerking in alle hartelijke tweets, mails en kaarten en prachtige boeketten bloemen die ik na mijn aftreden heb gekregen. Dank jullie wel.
Een van mijn belangrijkste projecten was om samen met wijkvereniging Pijnacker Noord de herstructurering in die wijk vorm te geven en uit te voeren. Ik ben er trots op dat we daar samen voortreffelijk in zijn geslaagd. De wijk belooft prachtig te worden en zowel gemeente als wijkvereniging werken weer met plezier aan het project.
Graag zou ik, samen met alle cultuuraanbieders in deze gemeente, cultuurbeleid hebben gemaakt. Als wethouder beschouwde ik het als krenten uit de pap om gevraagd te worden voor prachtige voorstellingen, exposities, evenementen en openingen van lokaties. Cultuur in Pijnacker-Nootdorp verdient het om als basis een goed cultuurbeleid te hebben. Ik ben dan ook blij dat het er gaat komen.
Voor een ongeduldig mens als ik gaan sommige processen langzaam, hoewel ik blij ben met elke vooruitgang. Een daarvan is verduurzaming. Onder mijn verantwoordelijkheid is een Ecologische kaart vastgesteld. En zijn we als college begonnen met verschillende projecten om de gemeente sneller energieneutraal te maken en in het Economisch beleid ook aandacht te besteden aan sociaal-economische factoren. Stappen vooruit, maar in mijn ideologie zouden we nu met sprongen moeten gaan. Ook voor de verduurzaming van onze gemeente is het belangrijk dat we samen onze schouders eronder blijven zetten.
Wethouder ben je alleen, maar doe je samen. Ik mis dan ook het meest de mensen met wie ik heb samengewerkt. Het college, alle ambtenaren - van wie ik eerder vanmiddag al afscheid heb genomen - en alle mensen die ik heb ontmoet. We hebben samen leuke momenten meegemaakt.
De applaustour die wij vorig voorjaar hebben gemaakt door onze gemeente. We zijn met een busje zoveel mogelijk vrijwilligersorganisaties afgegaan en hebben ter plekke alle aanwezigen gevraagd om een applaus voor alle vrijwilligers die bij die betreffende organisatie betrokken zijn. We hebben met vier mensen staan klappen, maar ook met schoolpleinen vol kinderen. Als andere gemeenten iets van onze gemeente willen leren, bekijk dan eens het idee van de applaustour. Voor mij als wethouder een leuke manier om verenigingen te leren kennen en voor vrijwilligers een welkome waardering.
Het uitreiken van certificaten lezen en schrijven aan mensen die cursussen hebben gevolgd. Daar zag ik met eigen ogen hoe belangrijk leren lezen en schrijven is voor mensen. Ik ben dan ook blij met het netwerk voor laaggeletterdheid dat in Pijnacker-Nootdorp is gestart. Dat netwerk kan nog meer leden gebruiken, zeker uit het bedrijfsleven. Een op de zeven mensen in onze gemeente haalt met lezen en schrijven niet het niveau van eind basisschool. De helft van deze mensen heeft werk. Samen moeten we dat hardnekkige probleem toch kunnen oplossen. Stichting Lezen & Schrijven gaat met een project beginnen om vrijwillige taaltrainers op te leiden om daarmee meer mensen goed te kunnen leren lezen en schrijven. Als jullie de komende jaren benaderd worden om op de een of andere manier deel te nemen aan het project, denk dan nog eens aan deze middag en mijn pleidooi om samen te werken aan bestrijding van laaggeletterdheid.
De bezoeken aan 50-jarige echtparen. Tijdens die bezoeken heb ik Pijnacker steeds beter leren kennen, uit alle verhalen. Ook al woon ik pas 10 jaar in Pijnacker, een beetje van de geschiedenis heb ik in die verhalen meegekregen.
De evenementen: de jaarlijkse expositie van De Damastbloem, De Verbeelding, Taal-lente-festival hoef ik gelukkig niet te missen, want die blijf ik gewoon bezoeken.
Ik neem niet alleen afscheid als wethouder, maar sluit ook een periode af. Een hele hectische tijd, met pieken en dalen. Een tijd waarop ik tevreden terugkijk. Die niet alleen wat betreft resultaten de moeite waard is geweest, maar zeker ook vanwege de mensen met wie ik heb samengewerkt.
Dank jullie wel voor de prettige samenwerking! Ik wens jullie alle goeds voor de toekomst! Tot ziens!